Potentieel
G. Achterberg
Hoe ook de schrikgodinnen u onthemen,
ik blijf u abstraheren als voorheen,
krachtens het standpunt dat ik in moet nemen
tegen het standpunt in van iedereen,
dat gij, ofschoon alles veranderd scheen,
dezelfde zijt, dat ge niet kunt verkleinen
binnen de eenmaal vastgestelde lijnen,
waaruit alleen de achtergrond verdween.
Over de hongervlakte van de tijd
roteert de verte om een oud profijt
Uw koudefronten naderen vannacht.
De ijzel buiten laat zijn spelden vallen.
Diep in het huis waken de priemgetallen
en heeft het fundament zijn dommekracht.
Uit: de cyclus Spel van de wilde jacht, Amsterdam 1957
CMW Dolk
Zeefdruk schablone, aquareltechniek, litho, 76 x 56,5 cm
Druk: CWM Dolk
De kern van de anarchie
‘Dolk manipuleert de wereld zoals hij wil, hij zet de dingen neer waar hij ze wil hebben, zonder compromis, zonder behaagzucht. Eerder maakt hij het ons moeilijk, hij wil zijn geheim niet zomaar prijsgeven. Daartoe zet hij in: banaliteit, droge humor, absurditeit, “slecht” schilderen.
Wie deze obstakels (die natuurlijk ook betekenislagen zijn) weet te overwinnen, bereikt een wereld van weerbarstige, tegendraadse maar onmiskenbaar oprechte en authentieke poëzie, die de individuele vrijheid viert, de waarheid van de enkeling die wars is van vleierij en mooie praatjes, die uiteindelijk voor zichzelf uitkomt en voor zichzelf wil staan in de zekerheid dat hem hier niets uit handen kan worden geslagen. Het is de zekerheid van de kern, van de pit, die overblijft als met de bijzaken is afgerekend: deze houding,dit gedrag, dit wegschillen van verleidelijke franje om uiteindelijk in ernst tot de individuele kern te komen, dat is het waardoor de schilderijen van Dolk hun algemene betekenis verwerven. Daardoor wordt zij tot meer dan een excentriek persoonlijk document, daarin tonen ze zich met de beschouwer verbonden: zo verbindt ook de wereld van de schilder zich met onze wereld. Daardoor krijgt het werk bestaansrecht.’
(Philip Peters)
