Potentieel
G. Achterberg
Hoe ook de schrikgodinnen u onthemen,
ik blijf u abstraheren als voorheen,
krachtens het standpunt dat ik in moet nemen
tegen het standpunt in van iedereen,
dat gij, ofschoon alles veranderd scheen,
dezelfde zijt, dat ge niet kunt verkleinen
binnen de eenmaal vastgestelde lijnen,
waaruit alleen de achtergrond verdween.
Over de hongervlakte van de tijd
roteert de verte om een oud profijt
Uw koudefronten naderen vannacht.
De ijzel buiten laat zijn spelden vallen.
Diep in het huis waken de priemgetallen
en heeft het fundament zijn dommekracht.
Uit: de cyclus Spel van de wilde jacht, Amsterdam 1957
Jan van der Pol
Lijnets, zwart/ wit, 64,5 x 49,5 cm
Druk: J. van der Pol, Amsterdam
‘Tot op dit moment wordt mijn werk gedomineerd door twee thema’s: de menselijke figuur en de architectuur. Het belangrijkste thema is de menselijke figuur. Het portret reken ik ook hiertoe. De laatste jaren ben ik vooral bezig geweest het portret – ook het groepsportret – opnieuw te formuleren. Dit heeft tot nogal eigenaardige resultaten geleid. Het zij zo.
De inhoud van mijn schilderijen – ook van de tekeningen en prenten – is in de beeldende kunst van alle tijden aan de orde geweest. Ik zie mijzelf als een “klassieke” schilder. Het probleem is dat deze “bekende” inhoud opnieuw vorm moet worden gegeven.
Dat valt niet altijd mee.
Maar ik probeer vol te houden.’
