JIJ GING DAAR WEG
Rafael Alberti
Jij ging daar weg, maar ginder
schommelt nog steeds je wieg,
vol zand en vogels, geloei en kinkhoornschelpen.
Hij heeft de afdruk van je eerste vorm bewaard
en sporen van je eerste ademtocht.
Gewiegd door licht en golven zingt hij ginds
van wat je allemaal aan hem te danken hebt.
Alles is daar gebleven zoals je het achterliet.
En toch, die waseming, die wolk van geur,
Doortrekken ook vandaag nog alles wat je bent,
zweven als vogels door je dagelijkse zoeken
en zijn het zout, de gratie, de spotzucht, het geweld,
die jij ook nu nog dragen en je voeden.