BALLADE VAN LES DEMOISELLES D’AVIGNON
Rafael Alberti
Venus rot weg. De goddelijke
eeuwig schone van het pantheon.
Er springt een woeste moordenaar te voorschijn.
Les Demoiselles d’ Avignon.
Ontsteltenis. Er komen nieuwe klanten
naar het bordeel. De hele eeuw tolt rond.
Scherpe hoeken stormen binnen.
Les Demoiselles d’ Avignon.
Kwetsende neuzen, ellebogen, navels,
Tepels, agressief barbarendom.
Gestalten worden platgegeseld.
Les Demoiselles d’ Avignon.
Gil van het vlak dat geen plat vlak is.
Vrijheid. De brokken vliegen rond.
Kramp in de darmen die ze niet verdragen.
Les Demoiselles d’ Avignon.
Naar het kerkhof met het aangename,
de goede smaak! Nu jeukt de prikkel om
ontucht met het geschilderde te plegen.
Les Demoiselles d’ Avignon.
Dag en nacht de poort wijd open.
Publiek dat ongehinderd binnendromt.
Kijk uit! Zij bijten nog altijd.
Les Demoiselles d’ Avignon.