De Aardappeleters (Vincent van Gogh)
H.H. Balkt
In het wit is haast niet eens wit gebruikt
maar eenvoudig de neutrale kleur die je krijgt
als je vermiljoen, Parijs blauw en Napels geel
mengt: het donkergrijs lijkt wit geworden.
De hele winter koppen en handen;
‘Dit schilder ik uit het hoofd op het schilderij’.
Een blauw dat je breekt met een rood of gele draad
of grijs met vuilwit, doet de kleur leven.
Ik maakte de koppen opnieuw, zonder genade;
nu is het de tint van een aardappel, goed stoffig,
ongeschild natuurlijk. Die luitjes bij hun lampje
en hun schotel, etende aarde, voortgekomen
uit aarde (lijkt het wel) en bij de berookte muur
zijn ’t winterweefsel van mijn boerenschilderij.
Brief 403, 404 en 405; laatste week van april tot begin mei 1885, alle drie uit Nuenen.
Vincent van Gogh, Een leven in brieven. Keuze, inleiding en toelichting Jan Hulsker. Amsterdam, 1988.