Balkt-Gogh-02

H.H. ter Balkt

Zoals Vincent, de zilverbronnen
van de fotografie al ontdekte, ‘fatale
maar weldoende herleving van alle dingen
waaraan je had willen geloven’; wachtend
op Gauguin verkleint hij zijn oor

Zoals Vincent
op dat dakkamertje bij Ravoux in Auvers
wachtend op de 29^ste juli 1890
in deze beste van alle werelden
tot zijn hart ophield met slaan

Vincent in de olijfgaard van het zuiden
Vlam, hart, ziel en schot in het noorden

Niet lang daarna werd Tsechov
in een wagon met opschrift Verse Oesters
uit het kuuroord oostwaarts vervoerd;
de trappen in Moskou kraakten zijn longen;
Tsjechov spuugde bloed

Gogol trof de ziel stervend aan
Ze werd getroffen door Daguerre,
die van het Daguerrotype;
de wereld werd verdobbeld in 1839
(toen ook de locomotief opstoomde)

Alles op glasplaat, celluloid en film
Brozer dan de ziel van de dassen
Nu hebben wij werkelijk twee werelden!
En de schizofrenie werd uitgevonden
alsmede de epilepsie, dit alles dicht
op elkaar in een paar jaren gepakt

Stoom betrad Wenen; Smeedijzer heerste
Het zwijen werd zilvernitraat
Dostojevsky werd tegen de muur gezet
en hij begenadigde de ziel, maar een teek
zat op zijn schouder: de psychologie

Vincent in de olijfgaard van het zuiden
schilderde zonnebloemen, zonnebloemen
Bloesems tegen de verduistering

Malevitsj vond het zwarte vierkant uit,
dat was aan het einde van de negentiende eeuw,
dat werd later de televisie. Kijk
in het jaar 1915 eens naar Wenen,
grijzer dan ganzeleverpastei,
grijzer dan hersenschors en kelders

En Mondriaan schilderde de geest
maar zijn cactussen verfde hij wit
De boggie-woogie werd rock ’n roll
De blue blood blues van Jelly Roll Morton
rolde door New Orleans en de zwart-witte
wals van Freud door de roring Twenties
van de Zoutstad aan de Donau

Olijventuinen en boomgaarden van Vincent:
wie wacht daar, wie krimpt daar,
Wij zijn het

Lichaam door het oor verlaten
Wachtend onder een schijf citroengele zon
Wachtend op de voetstappen van Gauguin
de barbaar