Balkt-Westerik

H.H. Balkt

Zijn rechterarm naar voren zwemt de zwemmer.
Tussen hakmessen is ’t harde zeilen; zwemmer
is verlost en eindelijk vrij, ver van de vuur-
toren op de horizon en de samenspanners daar

dichtbij in het okeren hotel; vlag of vaandel
klappert of hangt stil. Eén arm, watergroen,
heft de zwemmer, het is zijn vechter, en zijn
hoofd lijkt op een rots in de aardgroene zee

pal onder een steengrijze wolk, alsof hoofden
de hemel, zee en aarde gadeslaan. Langgerekt
de loods of het hotel, en onder zijn hoge rug

heffen onder water planten hun veronesegroene
trechters. Dunne lagen! Zo zag je vroeger wel
door ’t heldere ijs op het beekje okeren blad.