Barnett Newman ‘Anna’s light’
Anna’s Light
Dirk van Bastelaere
Welkom in het rood aan het einde
van de wereld. Zie, wat
ter beschikking staat, want rood is rood
aan het einde, waar de kleur
in het stoplicht, zijn brandblusser,
de industrie van de verf terugstroomt
De aarde is met sneeuw
overdekt, een vrouw aan haar voetsporen
af te lezen, de zon in de steriliteit
van zijn idee opgezogen en niet hier,
maar in het nuhier
toont zich de grens
als het speken, in zichzelf vernield
Als het wit aan het einde
van het rood niet aan het einde van de wereld zat
was het een haal met een mes
dat in de snee het geopende sluit
een sluiting met de kracht van –
waarachter opdoemt
maar wat anders dan
oneindig smal het nu gruwelijke
nu vergeleken
met het licht dat plots, in een flits, rood vult
en vult en vult en
vult
Terwijl de lichtbaan
beeft, als zijn einde
dat uit de wereld is
Wees van mij
Barnett Newman ‘who’s afraid of red, yellow and blue’
