Vélazquez, de portretten van Philips IV
Dirk van Bastelaere
Hij stapt naar voren, een nieuwe orde,
In tien portretten
Aan de maalstroom ontsnapt.
Nauw is de lichtplek hem toegemeten.
Iedere koning die als een zoon
In de volgende past. Door traagheid
En stormlucht omgeven. De schilder waarmee
Zich het vermoede tot voorstelling bracht:
Dat deze vorst elke keer wou vervagen,
Terwijl de wolken, versneld,
Over Castilië jagen. Om daarna
Op te rijzen, maarschalkstaf in de hand,
Uit het zilver en bruin van zijn voorkeur.
 |
|
 |
