Bernlef-Bellini

De zeespiegel sloot zich boven ons hoofd
en wij, hand in hand, betreden de kathedraal
waar het licht neerblikkert als op een verlaten koraal

De afstand krimpt tot minimaal wij
oog in oog met Bellini’s compositie staan
de Madonna met het kind dat weg wil gaan.

De verf houdt alles stil, het kind, de wijn
scheef in het glas, de letters in het boek,
de strijkstok op de altviool

Onze adem stokt; verborgen
in het oorverdovend linnen
horen wij tenslotte wat wij zien

Dat dit een droom is, waar wij
doof voor moeten blijven door te kijken
hoe verzonken zij luisteren, hoe vol overgave naar