Joseph Beuys ‘Wirtschaftswerte’
Winkelen
Daniel Billiet
“En mag ik ook nog een blik tomatensoep?”
Oma schuifelt op onzekere wolkjes
naar een rek. Een zoekactie van ons twee
brengt de tomaten boven water.
Oma heeft vele uurwerken
alles precies op de juiste plaats gepoot.
“Je boodschappenlijstje, kind.”
Zo hoort het, zo wil oma het.
Dus veins ik vergetelheid, vis het papiertje
en lees luidop wat mama schreef:
“Ook mag je niet vergeten te vragen
hoe de zaken gaan.”
“Niet meer zoals vroeger, toen je opa nog.”
Mijn speelkamer moest eraan geloven.
Oma kreeg haar winkeltje.
Nu koop ik elke dag knikkerharde erwten,
lege lucifersdoosjes, ouwe melkblikjes …
Trillend telt de oude
kassa niet te eten appelmoes bij waspoeder.
Ik betaal met echt speelgoedgeld,
oma met een verse lanch zo wijd
als de gaten in haar geheugen.
Als ik mijn speelkamer opnieuw bevolk
met poppen en popsterren
zal het leven oma voorgoed uitverkocht hebben.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Joseph Beuys ‘Wirtschaftswerte’ (details) | |||