luciano fabro ‘Iconografia’
Laat me vrij
Daniel Billiet
Ik ben geen Kunst!
Ik ben tafel, ik wil niet
onder een tafelkleed, noch tafelbroek
weggestopt in een museum. Ik wil niet
aangegaapt staan niksen
sterven in een museum.
Ik wil jonge en oude stemmen
en borden en gelach en drank
en vlugge kale meisjesvoeten
op muziek op mijn rugblad.
Ik wil niet zo onttafeld worden.
Ik wil iedereen vlug uit mijn ogen
zodat ik mijn poten kan uitslaan.
O, wie ben ik om te oordelen
over de adem van vandaag?
zie ook overzichtspagina ‘hoeveel weegt BLAUW’
Luciano Fabro toelichting Iconografia
We zien een sobere lange tafel, bedekt met een zuiverwit tafelkleed. Op de tafel staan acht kristallen schalen die gevuld zijn met gedistileerd water en met stukken glas waarin de namen gegraveerd zijn van mensen die omwille van hun vooruitstrevende ideeën fysiek geweld werd aangedaan. We lezen de namen van o.a. Pasolini, Marie Curie, Tantalo, Bruno. Door de grillige vorm lijken de brokstukken op afgehakte hoofden of ledematen. Dit contrasteert met de fraai geslepen kristallen schalen, het nette tafelkleed en het gezuiverde water.
Wat we op het eerste gezicht zien, moeten we dus herzien en dit is net datgene wat Fabro van de toeschouwer verwacht.