Een verlaten stad
Bij Fernand Khnopff
Hendrik Carette
Een zachte zee vloeit aan zijn Memlingplein.
(De dijken zijn weggespoeld en de landerijen
van het ommeland zijn verzonken)
Een zachte zee vloeit aan zijn plein;
vlak boven de betegelde vloer en bodem
waar water binnendringt.
Het beeld op de sokkel weggenomen
– symbolen zijn slechts symbolen –
en de oude ovale stad meer dan gehalveerd.
Eén grijs pakhuis en twee grijze herenhuizen
zijn de laatste huizen en de stenen
façades staan al aan zee
als aan een langzaam stijgende binnenzee.
Ferdinand Khnopff “De kunst of De Sfinx of De Liefkozing” (1896)
In dit raadselachtige schilderij beeldt Khnopff een metafoor uit van de bijzondere relatie van de eenzame kunstenaar met het denkbeeldige.
De geliefkoosde jongeman staat voor de kunstenaar. De twee gezichten liggen dicht tegen elkaar aan: de kunstenaar zelf laat zijn wang rusten tegen de tweeslachtige dubbelganger van zijn solitaire inspiratie. Deze mengeling van eenzaamheid en angstig genot maakt deel uit van de symbolistische kunst.
De Sfinx (detail)