Ik kleur je schaduw
Voor Pol Mara
Paul Cleempoel
Sporen van leven verstenen
Levendig versnelt je hartslag. Een
blauwe zee in je ogen.
Het spiegelbeeld van je glimlach
naderend, verlicht de dageraad
het spoorloos nachtelijk dwalen.
Zo is je aanraking de arm
van je warmte. De bedrieglijke
levenloze troost: jaarringen, herinneringen.
Het licht spreekt de taal
der tekens dagelijks.
Plant en lucht en dier;
zon beeft in de velden, klaprozen
bloeden als bloeddruppels.
Helder is de morgen, de geboorte
der dagen; bomen, bergen.
Een nacht is geen narcose meer.
Een nacht is een diepe droom.
Zo ademen de dagen lente.
Geheel in jou de geur van
zee en jasmijn, je huid
zoenend de zon. Je schaduw
kleurend rood en blauw zie
ik je menigvuldig beeld: een schelp,
een oester, een zeeanenmoon.
Je armen bewegen mijn slaap.
Je geur is een ver aards verdriet.