Bij het werk van Luc Peire
Clara Haesaert
Verschuif de waarden niet
van wit naar zwart
al vinden rood en oranje
hun raakpunt;
zijn sommige geen verwanten
zuster-zee en broeder-nacht
het flitsend staal
na de eerste ontkenning
bevrijdt het geklemde beeld.
Blijft strak het vlakke
de verwijderde rust
volledig en ontdaan
onder de handen
onvermijdelijk toch
herbergt het verdriet
in twee verborgen ruimten
en groeit en daalt
kwetst en breekt
en zweeft, concaaf convex,
rondom de kleinste cirkel
zoekt het tweede halfrond
en verbergt en wordt,
uiteindelijk.