In de verte groeit het geruis
Rutger Kopland
In de verte groeit het geruis
van een trein
stop zegt ze en
ze zet de recorder uit
door de ramen stroomt steeds meer
zwart licht de kamer in
is er zoiets als zwart licht
zit ik te denken
de trein is voorbij en uit de verte
nadert ons langzaam stilte
is er zo iets als een stilte die
kan naderen denk ik
nog één vraag zegt ze en
start de recorder
poëzie wat is dat – eigenlijk
ze beweegt de microfoon naar mijn gezicht
ik begin te denken tot ik aan
een schilderij denk van Magritte
een wolk in de vorm van een rotsblok
een rotsblok in de vorm van een wolk
ze zweven samen boven een landschap
is dit een antwoord vraag ik
Geschreven voor Willy Tibergien ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag.
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
 |
