Jan Meefout 'Liggende Venus' in de zeezaal van museum
Beelden aan Zee
VENUS – MUSEUM BEELDEN AAN ZEE
Rutger Kopland
Ze ligt voor
een raam – zo stil als een steen ligt
zo onbewogen, zo onverschillig voor
tijd
volgens de mythe spoelde ze ergens aan
op een strand – een
vlok zeeschuim zou ze zijn geweest
maar niemand weet hoe ze veranderde in
wat ze werd
alleen de duinen, het zand, het helmgras, de zee
hebben gezien wat er gebeurde
ze slaapt en ze glimlacht zoals een
jonge vrouw
die ligt te dromen – dat een man haar vindt en ziet
hoe
ze daar ligt en haar lichaam met zijn ogen
streelt – droomt dat hij zich
in haar verliest
ik kijk van haar weg, door het raam – daar zijn
de duinen, het zand, het helmgras, de zee
zij moeten hebben gezien
hoe een vlok zeeschuim
verwoei in de wind en verdween in de ruimte
daar ergens, denk ik, ergens
![]() |
![]() |
![]() |
Jan Meefout |