de roker
in memoriam
de schilder maryan
Lucebert
rustig rokt hij en raakt op
de gordijnen niet uitgekeken
en niet op de matte mensen
dwalende in de vage straat
ook zijn vingers raken niet uitgepraat
met het bleke beest dat in hem bijt
maar waarnaar hij niet kijkt
zijn mooie ogen heeft hij in zijn zak
die zijn de hemel kwijt
alleen de tanden van de blinde tijd
laten een spoor van barsten
achter op de kwetsbare huid
van kleine dierbare dingen
zodat ook daar rondom ondragelijk
vele bleke dieren zich verdringen