Lucebert-Velazquez

hij is drie staat er klein dapper
maar nog nietszeggend bij
hoofdpersoon op dat portret
is dan ook een mismaakte een dwerg

mettertijd groeit de vraag naar
zijn beeltenis dat van een kind nog
maar door wakkere geweest al veelbelovend
en geliefd aan het hof en bij het volk

de hand van de hofschilder
laat hem net als zijn vader felipe
steigeren te generaalspaard
of met geweer poseren tussen de jachthonden

deze felipe noemde men ‘de grote’
quevedo zei ja groot zo groot als
een gat waaruit men steeds meer wegneemt
velázquez zag van zijn frivoliteit de melancholie

maar om de kleine prins straalt de hoop
portret na portret wordt gemaakt
en steeds meer als vorst uitgedost
dus in kuras naast deftige stoel: de troon
met in zijn handje de scepter

niet allemaal ècht velázquez men zegt
wat in ‘hampton court’ hangt is iets
authentieker dan dat in ‘het mauritshuis’
maar juist daar is hij het meest de jonge held
die het rijk wel zou redden van de ondergang

in 1646 nog geen zeventien sterft hij
en maakt plaats voor carlos ‘de behekste’
een bleke epileptische dwerg een analfabeet
die bevend zijn pap slobbert terwijl zijn rijk
in grauwe honger en chaos uiteenvalt