Vijver met waterlelies
Claude Monet
J.J.A. Mooij
Het water onder al die bloemen
was ditmaal niet veel aandacht waard.
Haast waterdicht aaneengeschaard
staan zij de diepte te verbloemen
die toch hun voortbestaan verklaart.
Geen oever ook kan zich beroemen
op het voor ogen voeren hoe men
iets zo vergankelijks bewaart.
Indringend zichtbaar blauw op groen,
voorgoed zijn fundament ontstegen,
buigt zich beschermend nog de brug
over het bloemvlak van toen.
Alleen de blik kan er bewegen:
van niets naar niets en weer terug.
zie ook: Speliers – Monet, Claes – Monet
en de kunst kolom over Claude Monet
 |
 |