Giovanni Pierluigi da Palestrina niet van El Greco, dus ook niet het portret dat in dit gedicht bedoeld wordt!

Stijl

Marianne Moore

            herleeft in Escudero's constante van de loodlijn,
spil van de haar fijne maan-hol, niet bol als de schaatser.
Geen fanatieker praktikant van
                        de scheefstaande hoed
            dan Escudero; van tempo's die niemand kan rijmen.
                        En wij – behalve
            het klassieke silhouet ontplooiend, Dick Button, slank gesneden -

            hebben nog een Spaans-Amerikaanse kampioen,
de dodelijke Etchebaster. Betoverd, was je niet door Soledad betoverd?
in 't zwart gehulde eenzaamheid die niet droevig is;
                        als een brief van
            Casals; of misschien wel letterlijk
                        de tegengewende S-gaten in een
            cello; of moeten wij haar

            la lagarta noemen? of bamboe glitterend van vuurvliegjes
of spiegelglad meer en de ringen die die een diepe slag van de half-
gedraaid uit het water komende peddel daarop te voorschijn riep.
                        Alsof zij een adder
            in tweeën hakt, zo duikt zij drie keer en herstelt zich
                        zonder mankeren, omdat zij
            een stierenvechtster geweest is. Welnu; zij heeft een vergever.

            Etchebasters kunst, zijn katachtig gemak, zijn alerte pose,
zijn talent om in zijn tactiek vooruit te lopen, sluiten naijver uit
zoals de traditionele, standvastige
                        Sandeman-zeeman
            van Escudero is; de gitaar van Rosario –
                        pols-rust voor een bungelende hand
            die plotseling begint te gonzen snel, snel, snel en sneller.

    Er bestaat geen passende vergelijking. Het is alsof
de drie even ver van elkaar gelegen zaadboogjes in een banaan
samengevoegd waren door Palestrina;
                        het is als in de ogen,
of laten we zeggen het gezicht van Palestrina door El Greco.
                        O escudero, Soledad,
          Rosario Escudero, Etchebaster.

In zijn boek 'Alfabet op de rug gezien' neemt J. Bernlef de volgende notitie op bij dit gedicht. Echter niets daarin over schilder of componist, des te meer over de andere 'hoofdpersonen':

Stijl

Dick Button. Zie foto in de New York Times, 2 januari 1956.
Etchebaster. Pierre Etchebaster, een machinegeweerschutter in de eerste wereldoorlog; kampioen van Frankrijk in chistera (jai alai), pala en mainnues. (NB. verschillende soorten balspelen) Hij begon te tennissen in 1922, won het Amerikaanse kampioenschap in 1928 en trok zich terug in 1954. (New York Times, 13 februari1954 en 24 februari 1955) New York Times, 19 januari 1965:  'Pierre Etchebaster, voormalig wereldkampioen en Frederic S. Moseley wonnen gisteren het handicap toernooi van de Racquet and Tennis Club … De uitslag was 5-6, 6-5, 6-5. Moseley, de voorzitter van de club, scoorde het laatste punt van de wedstrijd met een flitsende ace. Johnson en McClintock kwamen van 3-5 op 5-all in deze laatste set.'
Soledad. Werd in 1950-1951 in Amerika gedanst.
van Rosario. Rosario Escudero, iemand uit het gezelschap van Vincente Escudero, maar geen familie.

Giovanni Pierluigi da Palestrina (Palestrina, circa 1525 – Rome, 2 februari 1594)

Was een Italiaans componist. Zijn bijnaam was Il Prenestino. Hij heeft een grote invloed gehad op de ontwikkeling van de katholieke kerkmuziek, en is altijd beschouwd als de belichaming van de Renaissancemuziek.Giovanni da Palestrina, meestal kortweg Palestrina genoemd, werd omstreeks 1525 geboren, vermoedelijk in Palestrina nabij Rome. In 1537 was hij koorknaap aan de basiliek Santa Maria Maggiore te Rome.
Van 1544 tot omstreeks 1551 was hij organist en kapelmeester in de kathedraal van zijn geboortestad. In 1547 trad hij in het huwelijk met Lucrezia di Francesco Gori, een dochter van een bemiddelde wijnbouwer. Zij kregen samen twee zoons: Rodolfo en Angelo. In 1551 werd Palestrina kapelmeester aan de Cappella Giulia van de Sint-Pieter te Rome. In 1555 werd hij door Paus Julius III benoemd tot zanger van de Sixtijnse Kapel. In 1554 publiceerde hij zijn eerste missenboek. In 1555 werd hij door Paus Paulus IV ontslagen omdat hij geen priester was.Een maand later werd hij aangesteld als kapelmeester van de Sint-Jan van Lateranen in Rome, een post die hij tot 1560 bekleedde. In 1555 verscheen zijn eerste boek met vierstemmige madrigalen. Vanaf 1561 (waarschijnlijk tot 1566) was hij kapelmeester van de Santa Maria Maggiore, daarna muziekleraar aan het Seminario Romano. Van 1567 tot 1571 stond Palestrina in dienst van kardinaal Ippolito d'Este, van 1571 tot aan zijn dood op 2 februari 1594 was hij kapelmeester aan de Sint-Pieter, waar hij ook begraven werd. Reeds bij zijn leven bezat Palestrina Europese faam.
Palestrina heeft een enorme hoeveelheid composities nagelaten, waaronder 105 missen, 400 motetten, 200 liederen, psalmen, magnificats, litanieën, enz., ten minste 200 madrigalen en 9 orgel ricercari. Zijn composities worden gekenmerkt door een heldere melodische structuur, en gebalanceerde harmonie in de zangpartijen. De muzikale hervorming binnen de Katholieke Kerk waartoe het Concilie van Trente (1545 - 1563) besloot, orïënteerde zich sterk op de stijl van Palestrina. Het verhaal wil dat Palestrina zijn Missa Papae Marcelli (Mis voor Paus Marcellus) speciaal componeerde om de deelnemers aan dit concilie te overtuigen van de noodzaak tot hervorming van de kerkmuziek zonder de verworvenheden van de polyfonie op te geven. De mis kwam echter waarschijnlijk al enkele jaren voor het besluit hierover tot stand.
Palestrina's stijl kreeg vooral navolging van Gregorio Allegri en Tomás Luis de Victoria. Zijn stijl werd het schoolvoorbeeld van de zogeheten prima prattica.

Giovanni Pierluigi da Palestrina niet van El Greco, dus ook niet het portret dat in dit gedicht bedoeld wordt! De onderstaande portretten zijn wel van El Greco, maar of daar de componist Giovanni Pierluigi da Palestrina al bij is weet ik niet, ik zoek nog even verder.

Survend over het world wide web kwam ik nog de volgende gedichten tegen over de componist Giovanni Pierluigi da Palestrina van de mij onbekende dichter Simon Tang - op de site poemhunter.com staat een minimaal profiel van een dichter genaamd Simon Tang, aan de stijl van de gedichten te zien zou het dezelfde kunnen zijn - graag geef ik ze hier door.

Palestrina - On Writing

Simon Tang

A ritual as prompt as the morning prayers
Said to procure the billows of the day;
Set sail the punctual course of providence
Upon the ruthless tempers of the waves.
Oh, muse, be the calming spirit of song -
Let the last compbe now composed,
Since through the churned sea of restlessness
New life is infused into your scripts.
Now harmless in form - adventurous sound,
Music that flows naturally on the earth,
Vaporous as rain that woos the healing balm,
Construct the temple of our youthfulness;
So at day’s end, labor of mind repairs
The swift methods of spontaneity.