Nijhoff-Donker

Charles Donker ‘Twee handen, schelpen en tekst van het gedicht ‘Het kind en ik’ van Martinus Nijhoff‘

Het kind en ik

Martinus Nijhoff

Ik zou een dag uit visschen,
ik voelde mij moedeloos.
Ik maakte tusschen de lisschen
met de hand een wak in het kroos.

Er steeg licht op van beneden
uit den zwarten spiegelgrond.
Ik zag een tuin onbetreden
en een kind dat daar stond.

Het stond aan zijn schrijftafel
te schrijven op een lei.
Het woord onder de griffel
herkende ik, was van mij.

Maar toen heeft het geschreven,
zonder haast en zonder schroom,
al wat ik van mijn leven
nog ooit te schrijven droom.

En telkens als ik even
knikte dat ik het wist,
liet hij het water beven
en het werd uitgewischt.

Steen in de tuin van het Universiteitsmuseum waarop enige regels van het gedicht “het kind en ik” van Martinus Nijhoff te vinden zijn.

In de tuin van het Universiteitsmuseum bij de vijver is een steen te vinden waarop enige regels van het gedicht “het kind en ik” van Martinus Nijhoff (1894 – 1953) te vinden zijn.
De steen, een oude ‘bourgondische dal’ (vloertegel) van Franse kalksteen, is gehakt door de schriftbeeldhouwer Britt Nelemans. De schrijf wijze is boustrofedon (zoals de os ploegt).
De steen werd op de Open Monumentendag 9 september 1995 onthuld.