Papaver
van eeuwen her met woorden blauw en kou, alleen maak ik
nog sporen achter mij en denk aan waar ik niet meer ben.
De helling duwt mij verder naar het dorp, een lange trap
de lies in van een smalle weg. Mijn stem is slechts een steenworp
en mijn honger is oud brood, hij loopt voorop. Ik hang
vol leugens van de tocht met dood en mager wild.
zo dicht aan die gekende haard en men zal luisteren hoe ik
feiten en verhaal vermaal, hoe sneeuw bijna mijn lenden brak.
Maar ik zal zwijgen over wat mij sloeg, wat ik bevocht:
hoe ijspegels als fijne vingers naar mij wezen,
haar harde ademwind mij ving, mijn lippen kraste.
Zij rond mij kwam, haar koudvuur heel mijn lichaam nam.
Meer Breughel op deze site:
Brueghel – Alstein, Breughel – Anker, Brueghel – Auden, Brueghel – Berryman, Brueghel – Burnier, Brueghel – Claus, Brueghel – Coninck, Brueghel – Emmens, Brueghel – Enquist, Brueghel – Foerster, Brueghel – Hawinkels01, Brueghel – Hawinkels02, Brueghel – Herzberg, Brueghel – Jooris, Brueghel – Kal, Brueghel – Kopland, Brueghel – Langland, Brueghel – Mare de la, Brueghel – Verwey, Brueghel – Smit, Brueghel – Spillebeen01, Brueghel – Spillebeen02, Brueghel – Spinoy, Brueghel – Szymborska, Brueghel – Velde, Brueghel – Vestdijk, Brueghel – Williams01, Brueghel – Williams02, Brueghel – Williams03, Brueghel – Williams04, Brueghel – Williams05, Brueghel – Williams06, Brueghel – Williams07, Brueghel – Williams08, Brueghel – Williams09, Brueghel – Williams10
KunstKolom Pieter Breughel
Breughel tekeningen.
