Schierbeek-Gogh

het is rond

Bert Schierbeek

. .
. . . . . . . . het is rond . . . . . . . .
. . . . . . . . en geel en blauw en rood . . . . . . . .
. . . . . . . . . het rolt door de ruimte over . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . wat rolt het door de ruimten van . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . mijn hoofd en over de velden gelijk de . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . zon verwarmend verschroeiend door mijn . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . hoofd ongevraagd en over de weiden de blauwe . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . zilveren rolt zij het licht en door de zaaier die . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . zaait en het zaad zelf en het rolt door in . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . het graan helemaal geel in het graan dat golft en . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . door de bloemen de kersebloesems – en het kronkelt om- . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . hoog golvend in de cypressen tot in de hemel, waar . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . het vandaan komt Kronkelend in de landerijen . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . de bergen in de verte, buigen over alsof zij smelten . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . de zwarte kraaien rollen in de lucht het dreigend . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . blauw boven het zwoegend geel zoveel licht zoveel . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . beweging ook in mijn hoofd met zwak licht zie . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . ik veel zwart zo zwart wel as de kolen . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . mensen in de Borinage zo zwart en licht . . . . . . . . . .
. . . . . . . . is het ook veel in mijn hoofd al staat Arles  . . . . . . . .
. . . . . . . . lachend om mij heen en mijn hoofd toch . . . . . . . .
. . . . . . . ook steeds lichter wordt en het mijn . . . . . . .
. . . . . . lichaam verlaat in mijn sneeuw- . . . . . .
. . . . . witte schilderende haar . . . . .
. . . vol zon zo licht . . .
. .