Schrijer-Mes

Schrijer-Mes

Bij de latere schilderijen
van het Zeeuwse landschap
van Antoine Mes

Thom Schrijer

Ga aan de rand van zo’n polder
staan en kijk naar de grond voor
je voeten, als je dan langzaam
opkijkt en kijken blijft zie je dat
het land ook van jou wordt.

Hij raakt de vlakken aarde aan
met kleur van sneeuw en kou van
wintergraan, met schortenblauw
van vlas, tragisch krullend groen
van suikerbieten, of van de kale
grond de eigen kleur van wachten.

Een laag van morgen over die van
vandaag en daarover veelzeggend
en anders weer een dunne laag
over wat voor zijn oog en door hem
gedacht een kleur aan vormen bindt.

De sloten recht omhoog of dwars,
langs bloem bij bloemen opgetelde
akkerranden, de rij met dun penseel
geplante populieren en uitgespaarde
aan de dijk klein oogbeeld van een
weel, een boerenhuis met stallen.

Wat van hém is naar boven uitgerold
tot aan de rand, de volle breedte
overzien om nergens te versmallen,
de hoogte van zijn Zeeuwse land.

(Gedicht op de muur van het abdijplein in Middelburg)

zie ook: Kunst Kolom over Antoine Mes

Schrijer-Mes

Schrijer-Mes

Schrijer-Mes
Schrijer-Mes

Schrijer-Mes

Schrijer-Mes
Schrijer-Mes

Schrijer-Mes

Schrijer-Mes
Schrijer-Mes

Schrijer-Mes

Schrijer-Mes
Schrijer-Mes

Schrijer-Mes

Schrijer-Mes
Schrijer-Mes

Schrijer-Mes

Schrijer-Mes


zie ook: Kunst Kolom over Antoine Mes