Schrijer-Rembrandt

 Thom Schrijer

Hij leeft zich uit in lange streken,
hoogt nog op met het mes.
De noordelijke schilder speelt zich
Zeuxis bij wie het lachen verging.

Dit is intiem theater zonder een
woord te spreken, een rol in zoveel
bruinen, gelen, donkerte en van de
nacht het weergalozen licht.
Het vrolijk zelfgezicht met hoge
wenkbrauwbogen over de smalle
lach rond de ogen, de open mond,
het toeval bijna van de pose.

Speelt hij de slijtend wijs geworden
man onder zijn lachen of blijft hij
handgedreven bij zijn onderwerp,
zijn beeld van de Griek steeds
scherp voor ogen, hoofd met baret,
saillant de omslagdoek,
de schilderstok, die donkere figuur
links aan de rand.