Vincent van Gogh 'Oude kerk toren Nuenen'
Het Boerenkerkhof
Nuenen, 1885. Brief 41.
Abel Staring
Het
voorjaarsgras zo groeizaam als een kind
verlengt zich met de dag en brengt
het perk
van Vincents vader onder zijn bewind.
Het leven is weer duchtig
aan het werk.
Het strooit door sprietig groen het vluchtig merk
van
speenkruid, hoefblad, krokus en narcis.
De steppe, plaats van de
parochiekerk,
schiet nu in bloei en pleistert het gemis.
In Vincent
zingt wat schoon en droevig is
gelijk een bloem, die op het veld verheven
wel sierlijk pronkt maar teer en krachtloos is,
gelijk het gras kortstondig
is het leven.
Ontmanteld, vrij en diepgaand ongeborgen
hoort hij de
raven roepen dood en morgen.