Vincent van Gogh ‘Oude kerk toren Nuenen’
Het Boerenkerkhof
Nuenen, 1885. Brief 41.
Abel Staring
Het voorjaarsgras zo groeizaam als een kind
verlengt zich met de dag en brengt het perk
van Vincents vader onder zijn bewind.
Het leven is weer duchtig aan het werk.
Het strooit door sprietig groen het vluchtig merk
van speenkruid, hoefblad, krokus en narcis.
De steppe, plaats van de parochiekerk,
schiet nu in bloei en pleistert het gemis.
In Vincent zingt wat schoon en droevig is
gelijk een bloem, die op het veld verheven
wel sierlijk pronkt maar teer en krachtloos is,
gelijk het gras kortstondig is het leven.
Ontmanteld, vrij en diepgaand ongeborgen
hoort hij de raven roepen dood en morgen.
Vincent van Gogh ‘Nuenen’