De mensen op de brug.
Wislawa Szymborska
Een vreemde planeet met vreemde mensen erop.
Hoewel onderworpen aan de tijd willen ze hem niet erkennen.
Ze hebben manieren om hun protest uit te drukken.
Ze maken schilderijtjes, bijvoorbeeld het volgende:
Op het eerste gezicht niets bijzonders.
Er is water te zien.
Een van de oevers.
Een bootje dat moeizaam stroomopwaarts vaart.
Een brug over dat water en op die brug mensen.
Die mensen versnellen zichtbaar hun pas,
want uit een donkere wolk begint net
een striemende regen te vallen.
Het gaat er nu om dat er verder niets gebeurt.
De wolk verandert niet van kleur of vorm.
De regen wordt niet harder of zachter.
Het boortje vaart zonder te bewegen.
De mensen op de brug rennen steeds
exact daarheen waarheen ze net al renden.
Enig commentaar is hier beslist niet overbodig:
dit is geenszins een onschuldig tafereel.
De tijd is hier tot staan gebracht.
Zijn wetten worden niet langer gerespecteerd.
Hij is van zijn invloed op de gebeurtenissen beroofd.
Hij wordt genegeerd en beledigd.
Door toedoen van een rebel,
ene Hiroshige Utagawa
(een wezen dat overigens al lang
niet meer is, en zo hoort het),
is de tijd gestruikeld en gevallen.
Misschien is het maar een streek zonder betekenis,
een exces dat net een paar melkwegen omvat,
laat ons echter voor alle zekerheid
het volgende toevoegen:
Het behoort hier tot de bon ton
dit schilderwerkje hooglijk te waarderen,
generaties lang ontroerd en enthousiast te blijven.
Er zijn lieden voor wie ook dat nog niet genoeg is.
Zij horen zelfs de regen ruisen,
voelen de koude van de druppels op schouders en nek,
ze kijken naar de brug, de mensen,
alsof ze daar zichzelf zien,
in diezelfde ren die nooit is afgelopen,
over een eindeloze weg die eeuwig dient te worden afgelegd,
en in hun onbeschaamdheid geloven ze
dat het werkelijk zo is.
Zie ook: Szymborska – Rubens, Szymborska – Bruegel, Szymborska – Middeleeuwse miniaturen, Szymborska – Byzantijns mozaïek.