(boekomslag met schilderij van Sandra Derks – niet het schildrij uit het gedicht)
Zonder titel
Joost Zwagerman
Ze wenst te slapen en daarna te weten dat ze slaapt.
Lukt het niet en geen mogadon in huis,
dan denkt zij zich museumstuk en ingelijst.
Kussen opgeschud, tevoorschijn uit wit laken
zitliggend als naamloos naakt tijdens déjeuner sur l’herbe.
Drommen aan de grasstee, af en toe een gids,
nachtlamp de suppoost – ne touchez pas, noli me tangere.
Slapeloos geschiedenis, zachter zij en ogen groter
dan alle vrouwen van veelkantig Avignon.
Het wachten is op die haar schendt, een kerf,
schandaal, alarmsignaal, de lakens van zich af getrapt,
de inlijsting verlaten. Naakt de trap afdalend
bereidt ze zich voor op warme melk met honing
waarvan ze weet dat het ook nu niet helpen zal
en eindigt in het witte licht van de open ijskast
waar ze zich in langverwacht slaap zal eten,
op de rug gezien, zonder wil en zonder weten.
Een ode aan het kijken.
Onder deze titel is een tentoonstelling te zien (museum Meermanno 4 maart tot 30 mei 2010) waarin de poëzie van Joost Zwagerman (1963) in samenhang met het werk van veertien kunstenaars getoond wordt.
Het gaat in dit samenspel tussen beeld en tekst niet om eenrichtingverkeer. Soms inspireert het gedicht het beeldend werk, soms andersom. Zo maakten Harald Vlugt en Emo Verkerk recentelijk nieuw werk bij gedichten van Zwagerman.
Bij latere samenwerkingsverbanden treedt de fotografie meer op de voorgrond, zoals in de fotoserie Kristal van Paul Blanca met daarbij het gedicht ‘Hemellichaam’(2008). Recenter nog schreef Zwagerman het gedicht ‘Alles sal reg kom’ bij een foto van Rineke Dijkstra van een meisje dat Zwagerman deed denken aan het meisje van Versponck. Daarnaast zijn er foto’s te zien van Koos Breukel, Charlotte Dumas en Erwin Olaf.
Bronnen:
- Joost Zwagerman “Beeld verplaatst” Arbeiderspers 2010.
- Ron Rijghard “Ik deug alleen voor de poëzie – dichters over gedichten –“ NRC boeken 2010.