Getekende poëzie
(bij werk en dood van Peter Vos)
Chris den Engelsman
aenil enis seid allun*
met nog natte veren kruipt het uilskuiken
achterstevoren uit zijn ei het vogeldom
ontstegen de uil heilige vogel van Athena de
geliefde godin van wijsheid en wetenschap
huid haar veren schubben of een vel de metamorfose
van Vos in al dat zich op vleugelen voort beweegt
vermenselijkt of juist verdierlijkt met mollenhart
omdat de liefde blind is en op zijn vossenpoot een
mus die zijn pen stuurt verslaafd aan alcohol
‘ik ben vrij schuw tussen de mensen dan is de drank een hulp’
maar bovenal verslaafd aan het tekenen in woord
en beeld subtiel precies teder ironisch of spotlustig
rust in Gaia’s rijke schoot
als in je atelier
*nulla dies sine linea (Plinius)
‘geen dag zonder lijn’