Andy Warhol ‘Marilyn Monroe’ zeefdruk
scripted reality
Chris den Engelsman
een dolende figuur
draagt haar gezicht
als een make-upkoffer
stift blondeert toupeert
vindt liefde in de poederdoos
mooi onbereikbaar meisje
porseleinen pop met je
glazuren glimlach
en mascarawimpers
wellustig kapsel en fysiek
in een veelkleurige voile
van drank en pillen
kondigt een slecht script
het einde van je voorstelling aan
 |
 |
| Andy Warhol ‘Marilyn Monroe’ zeefdruk | |
scripted reality
I
een ladder naar de maan de moeite
en de lichte mooi onbereikbaar meisje
porseleinen pop met je glazuren glimlach en
magische mascarawimpers om
één adem lang naar te kunnen staren
II
dolende figuur die haar lichaam als
een make-upkoffer met zich mee draagt
kwetsbare Norma Jeane Mortenson
haar nog niet geblondeerde ego
zet haar vleselijke zelf voor ons aan
III
haal de liefde uit de poederdoos
laten we stiften blonderen en touperen
onzichtbare brunette komt als een peroxide
Aphrodite uit de kast de bloei
van schoonheid binnen één frame
IV
sensueel verliefd op de fotocamera
panikerend voor iedere film
speelt ze met wellustig gewelfd
kapsel en fysiek vooral zichzelf is ze
Marilynesk en poo-poo-pi-doo!
V
dubbelhartige operateske vrouw kondigt haar
naderende einde aan in een voile van
pillen en drank verglijden heden en verleden
wordt ze kind dat ze wilde en was
het slechte script van een mooie voorstelling
 |
 |
| Andy Warhol ‘Marilyn Monroe’ zeefdruk | |
The Tracks Of My Tears
Smokey Robinson & The Miracles
People say I’m the life of the part
Because I tell a joke or two
Although I might be laughing loud and hearty
Deep inside I’m blue
So take a good look at my face
You’ll see my smile looks out of place
If you look closer, it’s easy to trace
The tracks of my tears
I need you, need you
Since you left me if you see me with another girl
Seeming like I’m having fun
Although she may be cute
She’s just a substitute
Because you’re the permanent one
So take a good look at my face
You’ll see my smile looks out of place
If you look closer, it’s easy to trace
The tracks of my tears
I need you, need you
Outside I’m masquerading
Inside my hope is fading
Just a clown oh yeah
Since you put me down
My smile is my make up
I wear since my break up with you
So take a good look at my face
You’ll see my smile looks out of place
If you look closer, it’s easy to trace
The tracks of my tears
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Marilyn Monroe by Eve Arnold |
|
Eve Arnold by Eve Arnold
Marilyn Monroe by Arnold Newman
Marlene Dumas ‘Dead Marilyn’ 2008
Het toekennen van de Johannes Vermeer Prijs 2012 aan Marlene Dumas is voor de Volkskrant (vrijdag 26 oktober 2012) aanleiding een aantal liefhebbers en Dumas zelf uit te nodigen haar ‘beste’ werk te bespreken.
De reactie van Dominic van den Boogerd (directeur De Ateliers, Amsterdam) bij het schilderij Dead Marilyn, 2008 vind u hieronder. De andere commentaren via deze link.
Dead Marilyn, 2008
Dominic van den Boogerd, directeur De Ateliers, Amsterdam:
‘Ik zag het schilderijtje Dead Marilyn voor het eerst in het Museum of Contemporary Art In Los Angeles. Het hing aan het einde van Marlenes tentoonstelling Measuring Your Own Grave, in 2008. Het maakte gelijk een verpletterende indruk, zo klein als het is. Heel intens. Het schilderij is gebaseerd op een autopsiefoto van Marilyn Monroe, Amerika’s grootste sekssymbool.
Doordat het een doodsportret is, veranderde haar beeltenis in de Norma Jean die ze vroeger was. Marlene moet angst hebben gehad het te schilderen. Zo griezelig is het beeld. Dat krijtwitte gezicht; die haren steil naar achteren. Een beetje voodoo-achtig. Het is een morsig schilderijtje, bezoedeld haast, maar zeer effectief: wat vegen, krassen en spetters, meer is het niet. De kracht van het schilderij zit ‘m in de demasqué van de schoonheid, van de glamour van Hollywood en de Amerikaanse droom. De desillusie. Van ster naar sterveling. Daarom was het ook zo goed dat het in Los Angeles hing. Ik herinner me nog dat we de avond na de opening in Los Angeles langs het hotel liepen waar Monroe destijds een rendez-vous had met John F. Kennedy. Dan besef je dat Dead Marilyn ook het einde van een tijdperk symboliseert.
Marlene ontmoette ik voor het eerst toen ik zelf nog student was op de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg, rond 1980. Zij gaf daar voor korte tijd les, net als Jan Dibbets en René Daniëls. Een paar enerverende jaren. Nu is ze al weer vijftien jaar begeleider op De Ateliers. In haar omgang met de deelnemers is Marlene heel direct. Je hebt gelijk een gesprek dat ergens over gaat. Ze snijdt onderwerpen en thema’s aan. Ze heeft uitgesproken opvattingen. Deelnemers kunnen zich daartegen afzetten of zich eraan optrekken. Marlene is een ijkpunt.
Wat haar onderscheidend maakt? Dat ze niet alleen geïnteresseerd is in wat de deelnemers maken, maar dat ze hen ook ondersteunt. Marlene schrijft teksten voor hun catalogi, houdt toespraken bij openingen; ze financiert filmproducties. Daarin is ze heel actief. Maar weinigen weten dat. Het gaat verder dan een dagje lesgeven. Als je jong bent en onbekend, is het fantastisch als iemand zich voor je opwerpt.’
Marlene Dumas ‘Blue Marilyn’
In 2002 heb ik een aantal druksels gemaakt waarin Marilyn Monroe haar dans met de god van de dood Thanatos uitvoert.
‘Dans macabre’ 01 en ‘Dans macabre’ 02.
