Rui Carvalho ‘Leda en de Zwaan’
van goden en mensen
Chris den Engelsman
wat de droom is voor het individu
is de mythe voor een cultuur
(Sigmund Freud)
een god daalt in hexameters
en liefde voor de schone Leda
van zijn Olympus en uit een wolk af
als een grote spierwitte zwaan
heft haar op in zijn hemelvleugels
negen manen later wordt uit een
hyacintkleurig ei de mooiste geboren
de god plaatst een zwaan aan de hemel
een mens met hyacintblauwe aderen
en een pet, vertelt, niet in hexameters
maar gegutst in Faber en Castell zwart
dat in het Hof van Funchal, Zeus vermomd
als zwaan bij koningin Leda was, ach
wie anders dan een mens kan zo iets verzinnen
Rui Carvalho ‘Lisabon’ | Rui Carvalho ‘Paul do Mar’ |
of gods and men
Chris den Engelsman
a god descends into hexameters
and love for the beautiful Leda
from his Olympus and out of a cloud
as a large, pure-white swan
lifts her up in his heavenly wings
nine moons later a hyacinth-colored egg
gives birth to the most beautiful Helena
the god places a swan in the stars
a man with hyacinth blue veins
and cap, told, not in hexameters
but gouged in Faber Castell black
that in the Court of Funchal
a swan made love to queen Leda who
but a man can invent such a story
via deze link kunt u een kort verhaal lezen dat eveneens is geïnspireerd door mijn verblijf in Madeira
Een van mijn favoriete bezigheden is wat ik zelf altijd ‘straatjutten’ noem. Het zonder vast plan door de stad slenteren en maar kijken wat er voor je voeten komt.
Zo ook in Funchal/ Madeira. Daar leiden mijn voeten me naar het onderkomen van ‘straatkunstenaar’ Rui Carvalho. Een wat nerveus ogende en pratende veertiger, die betere tijden gekend heeft. Hij maakt mooie kleine tekeningen met stift, straatbeelden van Madeira, Lissabon en elders. Ik koop er twee een straatbeeld van Paúl do Mar/ Madeira en een voorstelling van Lissabon. Wanneer ik later nog een keer bij hem terugkom heeft hij ook nog een mooie Leda voor me. De mooie Leda begeleid me deze reis. Ik kom haar tegen als tegeltableau naast de ingang van Mercado dos Lavradores, als sensueel negentiende-eeuws beeld op de binnenplaats van het Câmara Municipal het stadhuis van Funchal – het model voor de tekening van Rui – op een schilderij in het Museu da Quinta das Cruzes en op de tekening van Rui Carvalho, zoals weergegeven bovenaan deze pagina.
Een korte blik op het wordwideweb leert dat de inspiratie door Leda en in zijn algemeenheid door de metamorfosen van Publius Ovidius Naso van alle tijden is. Onderaan vind u een aantal bekende voorbeelden, maar dit hadden er zonder problemen veel meer kunnen zijn.
zie ook mijn KunstKolom over de vertaling van de metamorfosen van Ovidius in de beeldende kunst
Rui Carvalho |
Een bezoek aan het museum voor moderne kunst van Funchal, jawel dat is er ook, leert dat Rui inderdaad betere tijden heeft gekend. In de museumwinkel koop ik – nadat de caissière omstandig naar de prijs heeft moeten informeren – voor één euro een boekje – het laatste – over zijn werk.
Het minutieuze tekenwerk is onveranderlijk, formaat en onderwerp keuze zijn echter geheel verschillend. Een jaar of tien geleden tekende hij in een graffitiachtige stijl grote vellen (100 x 70) vol met hedendaagse geëngageerde onderwerpen in een mix van cartoon, graffiti, strip en schilderkunst. Hij was overduidelijk bezig hierin een eigen stijl en onderwerpkeuze te ontwikkelen. Ergens onderweg is het overduidelijk misgegaan met Rui. Nu tekent hij kleine (5 x 9) charmante ansichtkaarten voor de toeristenmarkt. En hoewel hij me gebaart dat hij regelmatig iets in zijn aderen moet spuiten maakt hij op een zonnige zomerdag met zijn mooie vriendin aan zijn zijde nog een gelukkige indruk. Hoe het uiteindelijk gaat aflopen laat zich vrees ik raden.
Ook zijn galerie ‘Porta 33’ toont op de site geen werk meer van na 2007.