Corneille L’ oiseau et la terre fleurie
L’ oiseau et la terre fleurie
De tuinen lagen daar blauwig
grijs in de warme middag zon …
De vogels, de vlinders, de bijen,
alles vloog, dwarrelde, buitelde
en danste een wilde dans.
De natuur ontplooit zich
in haar enorme vitaliteit,
de mensch waakt niet meer,
zij mocht haar gang gaan ..
(Corneille in 1947 aan een vriend
over de paleistuinen in Boedapest)
 |
 |
De vogel en de bloeiende aarde
(bij het overlijden van Corneille 1922 – 2010)
Chris den Engelsman
De vitalist geboren in een vrouwenwereld
blijft een levenlang trouw aan Vogel en Vrouw
alsof er geen verleden of toekomst bestaat
een dier, een nacht, een schreeuw, een mens of dat alles samen
Fabels van een nieuwe primitieve volkskunst
de vrouw wulps en warm als de zon
de lichtheid van een vogel een ode aan beweging
in brandende kleuren de geliefde is overal
Waarvan geschilderd wordt is zij, een en dezelfde
geliefde, vogel, droom, aarde, bloementuin, fossiel,
vanuit haar mond stijgt een Kraai op naar de zon.
Stem, steen, stof alles schuift trilt en is gespannen
vol levensvreugde liefde en vrijheidsdrang
een existentiële in zichzelf besloten wereld.
ik keek alsof ik mijn ogen voor de eerste keer gebruikte
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
